ఎనభై తొమ్మిదేళ్ల వయసులో ఏ మనిషికైనా దక్కే అదృష్టం ఏమై ఉంటుంది? చాలాసేపటిగా ఆలోచిస్తూ కూర్చున్నాను. కాదు, ఆలోచిస్తూ పడుకుని ఉన్నాను. అది కూడా కాకపోవచ్చు, ఆలోచిస్తూ పడుకునో, కూర్చొనో ఉండి ఉంటాను. ఏదీ స్పష్టంగా తెలియడం లేదు. స్పష్టంగా చెప్పేందుకు దగ్గర్లోనూ ఎవరూ లేరు.
 
 ఎవరు మాత్రం ఎవరికి దగ్గరగా ఉంటారు? ఎవరి పనులు వారికి ఉంటాయి కదా! మోదీకి ప్రధానమంత్రి పనులు, రామ్‌నాథ్‌ కోవింద్‌కి రాష్ట్రపతి పనులు. ఇంకొకరికి ఇంకో పని. పనమ్మాయి కూడా సరిగా రావడం లేదు. తనకీ ఏవో పనులున్నాయట!
 షెల్ఫ్‌ అద్దాల్లోంచి ఈమధ్య కొత్తగా నాకు వచ్చిన అవార్డు మెమెంటో మెరుస్తూ కనిపిస్తోంది. జీవన సాఫల్య పురస్కారం! పాపం.. ఎవరో పేపరువాళ్లు.. నన్ను గుర్తుపెట్టుకుని మరీ ఇచ్చారు!  
 
 ‘‘నేను మీకెలా తెలుసు?’’ అని అడిగేశాను.. ఉద్వేగాన్ని ఆపుకోలేక.
 ‘‘మీరేమీ రామ్‌నాథ్‌ కోవింద్‌ కాదు కదా అడ్వాణీజీ.. తెలియకపోవడానికి’’ అన్నారు వాళ్లు. కన్నీళ్లొచ్చేశాయి.
 ప్రధాని అవకుండా, రాష్ట్రపతిగానైనా చేయ కుండా, కనీసం భారతరత్న అయినా రాకుండా  జీవన సాఫల్యం జరుగుతుందా?!
 నిద్రపట్టడం లేదు. అటల్‌జీకి ఫోన్‌ చేశాను. వెంటనే లిఫ్ట్‌ చేశారు.
 
 ‘‘ఓ .. లోహ్‌పురుష్‌.. చెప్పండి’’ అన్నారు.
 నేను మాట్లాడలేదు. ‘‘లోహ్‌పురుష్‌.. చెప్పండి’’ అన్నారు అటల్‌జీ మళ్లీ. నేను ఉలకలేదు పలకలేదు.
 ‘‘లోహ్‌పురుష్‌.. మీకు వినిపిస్తోందా?’’ అన్నారు అటల్‌జీ.
 ‘లోహ్‌పురుష్‌’ అని పదేపదే పిలిపించుకోవడం నాకు బాగుంటుంది. అటల్‌జీ ఒక్కరే ఇప్పటికీ నన్ను అలా పిలుస్తుంటారు. ఆ పిలుపును ఎంజాయ్‌ చెయ్యడం కోసం నేను ఆయనకు ఫోన్‌ చేస్తుంటాను. ఆయన ఫోన్‌ ఎత్తినప్పుడు కాసేపు పలక్కుండా ఉంటాను.
 ‘‘ఆనాటి రోజులు గుర్తుకొస్తున్నాయి అటల్‌జీ’’ అన్నాను.
 
 ‘‘ఏనాటి రోజులు?’’ అన్నారు అటల్‌జీ.
 ‘‘మిమ్మల్ని  వికాస్‌పురుష్‌గా, నన్ను లోహ్‌పురుష్‌గా మన పార్టీ కీర్తించిన రోజులు’’ అన్నాను. పెద్దగా నవ్వారు అటల్‌జీ. ఆయన అంత పెద్దగా నవ్వగలరని నేను ఊహించలేదు. నాకు ఎనభై తొమ్మిది అయితే, ఆయనకు తొంభై రెండు.
 ‘‘చెప్పండి లోహ్‌పురుష్‌.. ఈవేళప్పుడు ఫోన్‌ చేశారు!!’ అన్నారు అటల్‌జీ.
 
 ‘‘ఎనభై తొమ్మిదేళ్ల వయసులో ఏ మనిషికైనా దక్కే అదృష్టం ఏమై ఉంటుందా అని ఆలోచిస్తున్నాను అటల్‌జీ’’  అన్నాను. మళ్లీ పెద్దగా నవ్వారు అటల్‌జీ.
 ‘‘ఇంట్లోంచి గెంటేయకపోవడమే ఆ వయసులో మనకు దక్కే అదృష్టం అడ్వాణీజీ’’ అన్నారు అటల్‌జీ.
 దేవుడికి ధన్యవాదాలు. మార్గదర్శక్‌మండల్‌ అనే ఇల్లొకటి మాకింకా మిగిలే ఉంది.


  - మాధవ్ శింగరాజు
  
 ఇల్లూడ్చుకుంటున్నాను. గుమ్మంలో పేపరు, పాలప్యాకెట్ పడి ఉన్నాయి. పేపర్‌ని బయటికి చిమ్మేసి, పాలప్యాకెట్‌ని లోపలికి తెచ్చుకున్నాను. హాలు ఊడుస్తుంటే తలుపు దగ్గర చప్పుడయింది. ఎవరో బీజేపీ వాళ్ల బిళ్ల బంట్రోతులా ఉన్నాడు. తలుపు తోసుకుని లోపలికి వచ్చాడు. ‘‘మా సాబ్‌కి ఇన్ఫామ్ చెయ్యకుండా మీరు మీ ఇంటిని ఎలా ఊడ్చుకుంటారు?’’ అంటున్నాడు! ‘‘సాబ్ ఎవరు! ఇది నా ఇల్లు. నేనూడ్వకపోతే మీ సాబ్ వచ్చి ఊడుస్తాడా?’’ అన్నాను. ‘‘మా సాబ్ ఎందుకు ఊడుస్తాడు? మీ ఇల్లు మీరే ఊడ్చుకోవాలి.
 
 కానీ ఊడుస్తున్నట్లు ముందుగా మా సాబ్‌కి చెప్పాకే మీరు ఊడ్చుకోవాలి’’ అన్నాడు. ‘‘ఎవరు మీ సాబ్!’’ అన్నాను. ‘‘తెలిసే అడుగుతున్నారు కదా?! మా సాబ్ నజీబ్ జంగ్ సాబ్. లెఫ్ట్‌నెంట్ గవర్నర్ సాబ్’’  అన్నాడు. ‘‘మీరున్న ఇల్లు కూడా మా సాబ్ ఏరియా కిందికే వస్తుంది’’ అన్నాడు.
  ‘‘నువ్వెళ్లు నేను మాట్లాడతాను’’ అన్నాను. విన్లేదు. ‘‘మాట్లాడాకే వెళ్తాను’’ అని నట్టింట్లో నిలబడ్డాడు. ‘‘చీపురు తగులుతుంది పక్కకు తప్పుకో’’ అన్నాను. కదల్లేదు. ‘‘ఇదిగో ఈ లెటర్ పట్టుకెళ్లి మీ సాబ్‌కి ఇవ్వు’’ అన్నాను. అప్పుడు కానీ కదల్లేదు.
 
 వెంటనే జంగ్ నుంచి రిప్లయ్! ‘నేషనల్ కాపిటల్ టెరిటరీ ఆఫ్ ఢిల్లీ యాక్ట్, ట్రాన్సాక్షన్స్ ఆఫ్ బిజినెస్ రూల్స్‌ని అనుసరించి మాకు చెప్పకుండా మీరు మీ ఇంటిని ఊడ్చుకోవడం కానీ, మీ పనిమనుషులను మార్చుకోవడం కానీ, కొత్తవారిని చేర్చుకోవడం కానీ చేయకూడదు’ అని సారాంశం. నా కోపం నషాళానికి అంటింది. జంగ్ వాలకం లెఫ్ట్‌నెంట్ గవర్నర్‌లా లేదు. మోదీ రైట్‌హ్యాండ్‌కి గన్‌మేన్‌లా ఉంది. చూడాలి. ఎంతవరకు వెళ్తాడో.
  ఆప్ అధికారంలోకి వచ్చి ఇవాళ్టికి సరిగ్గా వంద రోజులు. ఏదో ముక్కీ మూలిగీ ఇంతవరకు నెట్టుకొచ్చామట. అనేవాళ్లు అంటూనే ఉంటారు. పని చేసేవాళ్లు మూలగపోతే, పనిలేని వాళ్లు మూలుగుతారా! మీడియా మూలుగుతుందా? మోదీ మూలుగుతాడా? నజీబ్ జంగ్ మూలుగుతాడా?
 
 నూర్రోజులుగా ఢిల్లీ అంతా ఊడ్చి ఊడ్చి ఒళ్లు అలసిపోయింది నాకూ, మా టీమ్‌కి. నేనైతే క్రోసిన్ మాత్రలు వేసుకుని ఊడ్చిన రోజులూ ఉన్నాయి. ప్రజల సమస్యలన్నీ తీర్చేశాక ఎప్పుడైనా ఒకరోజు సెలవు పెట్టి, ఆటో కట్టించుకుని హాయిగా సిటీ అంతా తిరిగి రావాలి. వస్తానంటే నజీబ్ జంగ్‌ని కూడా కూర్చోబెట్టుకుని నా ప్రజలు ఎంత సుఖంగా ఉన్నారో చూపించాలి. మోదీని కూడా వెంటబెట్టుకుని వెళ్లొచ్చు కానీ... ఆయన్ని ఆటోలోకి ఎక్కించడం, ఆటోలోంచి దించడం కష్టం కావచ్చు. భూమ్మీద ప్రయాణించడం ఆయనకు అలవాటు తప్పి ఏడాది పూర్తవుతోందిగా.