భార‌త మహిళా క్రికెట్‌కు ఊపిరి పోసిన ఆస్ట్రేలియన్‌

ఇది 112 సంవత్సరాలుగా మన దేశం కంటున్న కల. 1913లో, ఆస్ట్రేలియాలో జన్మించిన పాఠశాల ఉపాధ్యాయురాలు అన్నే కెల్లెవ్‌ కేరళలోని కొట్టాయంలో ఉన్న బేకర్‌ మెమోరియల్‌ స్కూల్‌లో బాలికలకు క్రికెట్‌ను తప్పనిసరి చేశారు. ఒక శతాబ్దం తర్వాత, భారత మహిళా క్రికెట్‌ జట్టు తన జన్మస్థలం నుంచి వచ్చిన జట్టును ఓడించి కలల ఫైనల్‌కు చేరుకుంటుందని బహుశా ఆమె అప్పుడే ఊహించారేమో.. తెలీదు. కానీ అదే జరిగింది.

భారత్‌ ఇంతకు ముందు మహిళల క్రికెట్‌ ప్రపంచ కప్‌లో ఫైనల్‌లోకి ప్రవేశించలేదని కాదు, కానీ 2025 ఎడిషన్‌ చరిత్రలో అద్భుతాలను చవిచూసిన  టోర్నమెంట్‌గా నిలిచిపోతుంది,  కలలు పండిస్తూ మన మహిళలు విజేతలుగా మారారు.  గత దశాబ్దంలో  కాలానుగుణంగా పెరుగుతున్న మహిళల క్రికెట్‌పై మన దేశపు ఆసక్తిని మేల్కొల్పడానికి వారు అందించిన స్ఫూర్తి గురించి ఎంత చెప్పినా తక్కువే.  ఎందుకంటే భారతదేశంలో మహిళలు ఈ క్రీడను ఆడటం అంటే ఒక పోరాటం, దీనిని అధిగమిస్తూ ఉమెన్స్‌ ప్రీమియర్‌ లీగ్‌ కొత్త స్టార్ల ఆవిర్భావాన్ని చూసింది.

ఆదివారానికి ముందు, భారతదేశం రెండు ఫైనల్స్‌ ఆడింది ఒకటి 2005లో మరొకటి 2017లో... పోరాడి ఓడింది.  దక్షిణాఫ్రికాతో జరిగిన 2025 టైటిల్‌ పోటీ జట్టుకు ప్రత్యేకంగా చేసింది ఏమిటంటే, వారు కిక్కిరిసిన స్టేడియం మధ్య స్వదేశంలో పోరాడారు, అక్కడ ‘ఇండియా! ఇండియా!‘ అనే నినాదం దేశం అంతటా ప్రతిధ్వనించింది.

 "ఏఆర్‌ రెహమాన్‌  జై హో, బాలీవుడ్‌ సహకారం  కొత్త తరపు క్రీడా గీతం, చక్‌ దే ఇండియా ప్రజలను చైతన్యపరచింది. ఆ కాలంలో ’పంచుకోవడం అంటే శ్రద్ధ’ అనేది నిజంగా ఉండేది. ఎందుకంటే  కొన్నిసార్లు వివాహ మండపాల్లో బస చేసేవాళ్లం ఎక్కువగా పాఠశాలల్లో ఖాళీ తరగతి గదుల్లో ఉండేవాళ్ళం. 

మాకు తోడుగా బొద్దింకలు  ఎలుకలు ఉండేవి. చాలా మందికి కేవలం ఒక జత తెల్లటి బ్యాట్లు  పరిమితమైన బ్యాట్లు మాత్రమే ఉండేవి. అయినప్పటికీ, ఎవరూ ఫిర్యాదు చేయలేదు, ఎందుకంటే  క్రికెట్‌ పట్ల ఉన్న ప్రేమతో ఆడాము,‘ అని భారత మాజీ కెప్టెన్‌  నిర్వాహకురాలు శాంత గుర్తుచేసుకున్నారు. 

శాంత, డయానా ఎడుల్జీ, శుభంగి కులకర్ణి  సుధా షాలతో కలిసి ఆటలో కొనసాగారు.  ఇలాంటి అలుపెరుగని పోరాటాలు  కష్టాల కథలతో మహిళల క్రికెట్‌ ప్రయాణం దేశవ్యాప్తంగా సాగింది. ఒక, వ్యవస్థీకృత మహిళా క్రికెట్‌గా రూపుదిద్దుకుంది. ఈ నేపధ్యంలో

మహిళా క్రికెట్‌ ప్రయాణంలో కొన్ని కీలక ఘట్టాలు...
👉క్రికెట్‌ క్లబ్‌ ఆఫ్‌ ఇండియా సభ్యురాలు ఆలూ బామ్జీ, ఆమె పేరు ను మేళవిస్తూ ఆల్బీస్‌ అనే మొదటి మహిళా క్రికెట్‌ జట్టును ఏర్పాటు చేశారు.

👉నాలుగు సంవత్సరాల తరువాత, మహేంద్ర కుమార్‌ శర్మ వ్యవస్థాపక కార్యదర్శిగా భారత మహిళా క్రికెట్‌ సంఘం లక్నోలో స్థాపించబడింది.
 

👉1993లో మొదటి జాతీయ ఛాంపియన్‌ షిప్‌ను లక్నోలో నిర్వహించారు, ఇందులో బొంబాయి, మహారాష్ట్ర  ఉత్తరప్రదేశ్‌ నుంచి 
మూడు జట్లు ఉన్నాయి. రెండు విజిటింగ్‌ జట్ల నుంచి అదనపు ఆటగాళ్లను ఆతిథ్య జట్టులో చేర్చారు,  ఒక కళాశాల మైదానంలో ఆడిన ఈ మ్యాచ్‌లో మహిళలు క్రికెట్‌ ఎలా ఆడతారు అనేదానికన్నా లేదా వారు ఏమి ధరిస్తారు అనే దానిపై ఆసక్తి కారణంగా ఇది గణనీయమైన ప్రేక్షకులను ఆకర్షించింది.

👉1978లో, భారతదేశం ప్రపంచ కప్‌లో జట్టుగా  ఆతిథ్య జట్టుగా అరంగేట్రం చేసింది. ఆతిథ్య జట్టుతో పాటు ఆస్ట్రేలియా, ఇంగ్లాండ్, న్యూజిలాండ్‌ అనే నాలుగు జట్లతో ఈ ఈవెంట్‌ను నిర్వహించగలగడానికి కేవలం ధైర్యం కంటే ఎక్కువ అవసరం.

👉 2006లో బిసిసిఐతో విలీనం అనేక విధాలుగా ఒక మలుపు తిరిగింది,  మొదటిసారిగా, మహిళల వన్‌ డే మ్యాచ్‌ల కోసం రూ. 2,500 మ్యాచ్‌ ఫీజును కేటాయించారు.  మెరుగైన  మైదానాలు,, వసతి గృహాలు హోటల్‌ గదులు వచ్చాయి.,రిజర్వ్‌ చేయని రైలు ప్రయాణాల స్థానంలో రిజర్వ్‌డ్‌ ఎసి  రైళ్లు, విమానాలు  వచ్చాయి. రెండు సంవత్సరాల తరువాత, మహిళా క్రికెటర్లు  జాతీయ క్రికెట్‌ అకాడమీలో ప్రవేశం పొందారు.