ఆ పారిశ్రామికవాడలో ఓ నేషనలైజ్డ్‌ బేంక్‌ బ్రాంచ్‌ ఉంది. ప్రతినెలా ఏడవ తారీకున అక్కడి ఫేక్టరీ వర్కర్స్‌కి జీతాలు ఇస్తారు. ఆ జీతాల మొత్తం పదిహేడు లక్షల రూపాయలు. ఆరవ తారీకు సాయంత్రానికల్లా ఆ బ్రాంచ్‌కి సమీపంలోని మరో పెద్ద బ్రాంచ్‌ నుంచి ఇరవై లక్షల రూపాయలు అందుతూంటాయి. కొంత కాలం ఓ ఫేక్టరీలో పనిచేసి, రాగి తీగల దొంగతనం వల్ల ఉద్యోగం పోగొట్టుకున్న అద్విక్‌కి అది తెలుసు. ఒకే ఆఖరి దొంగతనంలో దాన్ని సంపాదించి తన రాష్ట్రానికి పారిపోవాలనే నిశ్చయంతో అతను జైల్లో పరిచయమైన తన సహచరుడితో ఏడో తారీకు ఉదయం తొమ్మిదికి ఆ బ్రాంచ్‌లోకి ప్రవేశించాడు. లోపల ఐదారుగురు కస్టమర్స్‌ ఉన్నారు.అద్విక్‌ సహచరుడు సెక్యూరిటీ గార్డ్‌ తుపాకీని లాక్కున్నాడు. అద్విక్‌ కేష్‌ కౌంటర్‌ దగ్గరికి వెళ్ళేలోగా అద్దాల తలుపులోంచి జరిగేది చూసిన మేనేజర్‌ పోలీసులకి ఫోన్ చేసాడు.తన సహచరుడు సిబ్బందిని, కస్టమర్స్‌ని తుపాకీతో కంట్రోల్‌ చేస్తూంటే, అద్విక్‌ తన నాటు రివాల్వర్‌తో బెదిరించి కేషియర్‌తో బేంక్‌ వాల్ట్‌లోని డబ్బు కట్టలని తనతో తెచ్చిన రెండు సూట్‌ కేసులలో నింపించాడు. అతను బయటికి రాగానే అతని సహచరుడు ఓ సూట్‌ కేస్‌ని అందుకున్నాడు. అప్రమత్తంగా ఉన్న అద్విక్‌ తలుపు కొద్దిగా తెరచి చూస్తే ఎదురుగా పోలీస్‌ వేన్ ఆగటం కనిపించింది. వెంటనే తలుపు మూసి అరిచాడు.‘‘పోలీసులకి ఎలా తెలిసింది? ఎవరు సమాచారం పంపారు?’’ ఎవరూ మాట్లాడలేదు. ‘‘సరే. పోలీసులని వెళ్ళిపొమ్మని ఓ హెచ్చరిక పంపాలి. ఆ హెచ్చరిక మీలోని ఒకరి శవం.’’ అద్విక్‌ క్రోధంగా చెప్పాడు. వెంటనే బేంక్‌ సిబ్బంది మొహాల్లో కనపడే భయం రెట్టింపైంది. ఎవరిని ఎన్నుకుంటాడు? ‘‘నువ్వు బయటికి రా.’’ నలభై ఏళ్ళ కేషియర్‌ని చూస్తూ ఆజ్ఞాపించాడు. అతను వణుకుతూ కేష్‌ కేబిన్ లోంచి బయటికి వచ్చాడు. రివాల్వర్‌ గొట్టాన్ని అతని ఛాతీకి ఆనించగానే ఓ లేడీ క్లర్క్‌ అరిచింది.‘‘అతన్ని కాదు. నన్ను చంపు.’’‘‘నీకు ప్రాణం మీద తీపి లేదా?’’ ఆమె ధైర్యానికి ఆశ్చర్యపోయిన అద్విక్‌ సహచరుడు అడిగాడు. ‘‘చీమతో సహా ప్రతివారికీ అది ఉంటుంది. ఈయనకి నేను ఋణపడ్డాను. అది తీర్చే సమయం వచ్చింది.’’ ‘‘ఏం ఋణపడ్డావు?’’ అద్విక్‌ అడిగాడు. ‘‘మావారి కిడ్నీలు పాడయ్యాయి. ఎవరివీ మేచ్‌ కాలేదు. స్వచ్ఛందంగా ముందుకి వచ్చిన ఇతని టిష్యూస్‌ మేచ్‌ ఐతే తన కిడ్నీని దానం చేశాడు. ఇతని వల్లే మావారు జీవించారు కాబట్టి.’’ ‘‘ఈమెని బదులు నన్ను చంపు.’’ ఓ ముసలావిడ రివాల్వర్‌ బేరల్‌కి, ఆమెకి మధ్యకి వచ్చి చెప్పింది. అందరి దృష్టి ఆవిడ మీదకి మళ్ళింది. ఆవిడ చెప్పింది. ‘‘ఈమెకి ఇద్దరు పిల్లలు. వారికి ఈమె అవసరం ఉంది. నా అవసరం నా పిల్లలకి తీరింది. ఫైబ్రోసిస్‌ రోగంతో పోయే కంటే ఓ ప్రయోజనంతో పోవడం వల్ల మరణం పవిత్రం అవుతుంది.’’ ‘‘నిన్ను కాదు. యువకులని చంపితే మాకు ఎదురు తిరిగేవాళ్ళు ఒక్కరైనా తగ్గుతారు.’’ సహచరుడు చెప్పాడు. ‘‘అవును. నువ్వు ఇటు రా.’’ దృఢంగా ఉన్న పాతికేళ్ళ యువకుడిని చూసి అద్విక్‌ ఆజ్ఞాపించాడు. అంతదాకా భయంతో ఏడుస్తూ నిలబడ్డ ఒకావిడ చెంగుతో కన్నీరు తుడుచుకుని అద్విక్‌ ముందు వచ్చి నిలబడి చెప్పింది. ‘‘అతన్ని కాదు. అతని బదులు నన్ను చంపు.’’ఈసారి అందరి మొహాల్లో విస్మయం రెట్టింపైంది. ‘‘అతను నీ కొడుకా?’’ అద్విక్‌ అడిగాడు. ‘‘కాదు.’’ ఆ యువకుడు వెంటనే జవాబు చెప్పాడు. ‘‘మా అమ్మాయి పై చదువులకి జర్మనీకి వెళ్ళింది. అందుకయ్యే అన్ని ఖర్చులని ఇతనే భరిస్తున్నాడు. మాకు బంధువు కాదు. స్నేహం కూడా లేదు. నా అవసరం తెలుసుకుని ఇతనంతట ఇతనే మాకు డబ్బు సహాయం చేశాడు. మీరు ఇతన్ని మాత్రం చంపకండి.’’వెంటనే బేంక్‌ మేనేజర్‌ అద్విక్‌ రివాల్వర్‌ గొట్టం ముందుకి వచ్చి నిలబడి చెప్పాడు. ‘‘మిస్టర్‌. నన్ను చంపు. వీళ్ళందరికన్నా నన్ను చంపితే అది పవిత్ర మరణం అవుతుంది.’’ మాట్లాడుతూంటే ఆయన కంఠం గద్గదమైంది. ‘‘నీ కథ ఏమిటి?’’ అద్విక్‌ ప్రశ్నించాడు. ‘‘వీళ్ళల్లోని మంచితనం నన్ను ప్రభావితం చేసింది. కరోనా సమయంలో నా కుటుంబం మొత్తం తుడిచిపెట్టుకు పోయింది. అప్పటినుంచి నిస్సారంగా బతుకుతున్నాను. ఒంటరి బతుకు అర్థం లేనిదని అనుభవపూర్వకంగా గ్రహించాను. నన్ను చంపితే ఓ ఉద్యోగికి ప్రమోషన్ , ఓ నిరుద్యోగికి ఉద్యోగం, మరో మనిషికి ప్రాణాలు లభిస్తాయని అనిపించింది.’’అంతా ఎదురుచూడని సంఘటన జరిగింది. వెంటనే అద్విక్‌ రివాల్వర్‌ని ఓ మూలకి విసిరేసి, పోలీసులకి లొంగిపోవడానికి తలుపు తెరచుకుని బయటికి నడిచాడు. అతని సహచరుడు కూడా బయటికి నడుస్తూ చెప్పాడు. ‘‘చిన్నప్పుడు ఆవు, పులి కథలో దూడకి పాలిచ్చి ఆవు తిరిగి రావటం విని, ఆవు తిరిగి రాలేదని అనుకునేవాడిని. కాదని నాకు ఇప్పుడు అర్థమైంది.’’ ఆ రోజు అక్కడ మంచితనం కార్చిచ్చులా వేగంగా పాకింది.


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 23
  
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘తీసుకురాను.’’
 ‘‘నీకు నేను జీవితంలో ఏదైనా ఖర్చు చేస్తే అది ఇప్పుడే. ఇక్కడే. ఆలోచించుకో.’’
 ‘‘యు ఆర్ ఏ చీట్’’ మర్కట్ ఉక్రోషంగా చెప్పాడు.
 ’’చూడు బాబ్జీ. నీది తర్టీఫైవ్ ఎంఎం మనసు. నాది సెవెంటీ ఎంఎం కన్నా వైడ్ స్క్రీన్ మనసు. దీన్ని బట్టే నాకు తెలిసిపోతోంది నీకు, నాకు జోడీ కుదరదని. వినలా?’’
 ‘‘ఏమిటి?’’
 ‘‘లవ్ త్రీ, సెలెక్ట్ టు అండ్ మేరీ ఒన్. నేను సెలెక్ట్ చేసుకున్న ఆ ఇద్దరిలో నువ్వు ఒకడివి. అబ్రకదబ్రా గాడితో థర్డ్ ఇయర్లో కటీఫ్ అయ్యాక నిన్ను సెలెక్ట్ చేసుకున్నాను. నేను పెళ్ళి చేసుకునేది ఎన్నారైని. బై’’
    
 ‘‘ఇంతకీ నువ్వా ఇడ్లీలు తిన్నావా?’’ వానర్ అడిగాడు.
 ‘‘అంతా బావుంది కాని, నువ్వా ఛీజ్ పీజాలు, చికెన్ బర్గర్ల గురించి చెప్పకుండా ఉండాల్సింది’’ కపీష్ తన ప్లేట్‌లోని పదార్ధాన్ని చూసుకుంటూ బాధగా చెప్పాడు.
 ‘‘రమ్యరాము చేసింది అన్యాయం’’ వానర్ కోపంగా చెప్పాడు.
 ‘‘నీ సంగతేమిటి? నువ్వూ ఎవర్నో ప్రేమించావు కదా?’’ మర్కట్ వానర్ని అడిగాడు.
  వానర్ చిన్నగా నిట్టూర్చి చెప్పాడు.
 ‘‘నేను ప్రేమించిన సీతా హరిహరన్ రమ్యరాము అంత ఇది కాదు. చిన్న పొరపాటు వల్ల మా మధ్య తేడా వచ్చేసింది.’’
 ‘‘ఎవరి వైపు నించి పొరపాటు?’’
 ‘‘ఆమె వైపు నించే.’’
 ‘‘ఏమిటా పొరపాటు?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
 ‘‘అసలు నీకు, ఆ పీతకి ఎలా పరిచయం అయింది?’’ కపీష్ నవ్వుతూ అడిగాడు.
 ‘‘నేను ఫేస్‌బుక్‌లో అకౌంట్ ఓపెన్ చేసిన రోజు ఆమెతో పరిచయం మొదలైంది.’’
 ‘‘ఆమె నీకు ఫేస్‌బుక్ ద్వారా పరిచయమన్న మాట’’ మర్కట్ అడిగాడు.
 ‘‘కాదు. ఎఫ్‌బిలో నేను అకౌంట్ ఓపెన్ చేయడానికి ఆమె సహాయం చేయడానికి వచ్చినప్పుడు మాకు పరిచయం అయింది.’’
 ‘‘అదేమిటి? ఫేస్‌బుక్ అకౌంట్‌ని ఎవరికి వారు ఓపెన్ చేసుకోవచ్చుగా? ఇంకొకరి సహాయం దేనికి?’’ కపీష్ ప్రశ్నించాడు.
 ‘‘నాకు అది అంత తేలిక కాలేదు.’’
 వానర్ ఆనాటి అనుభవాన్ని చెప్తూంటే మిత్రులు ఇద్దరూ ఆసక్తిగా వినసాగారు.
    
 ఇంజనీరింగ్ థర్డ్ ఇయర్ దాకా వానర్‌కి ఆర్కుట్లో అకౌంట్ ఉండేది. కాని ఫేస్‌బుక్‌కి ప్రాచుర్యం లభిస్తూండటంతో, అందులో కూడా అకౌంట్ ఓపెన్ చేయాలని అనుకున్నాడు. కాలేజీ లైబ్రరీకి వెళ్ళి ఉచిత కంప్యూటర్ని, ఉచిత ఇంటర్నెట్‌ని ఉపయోగించి ఫేస్‌బుక్ ఓపెనింగ్ పేజీకి వెళ్ళాడు. పేరు, వయసు లాంటివన్నీ సక్రమంగా పూర్తి చేసాక ఆ పేజీ పాస్‌వర్డ్‌ని కోరింది. ఏం పాస్‌వర్డ్ పెట్టాలి అని ఆలోచనగా చుట్టూ చూస్తే లైబ్రేరియన్ కనపడింది. ఆమె మొహం ముడతలతో, ఉబ్బెత్తుగా కనిపించడంతో ‘కేబేజీ’ అని పాస్‌వర్డ్‌ని టైప్ చేశాడు. వెంటనే ఇలా వచ్చింది.
 
  సారీ! ది పాస్‌వర్డ్ మస్ట్‌బి మోర్ దేన్ ఎయిట్ కేరక్టర్స్.
 మరోసారి లైబ్రేరియన్ మొహాన్ని చూస్తూంటే, ఆవిడ అతని వంక చూసి నవ్వింది. వెంటనే ‘బాయిల్డ్ కేబేజి’ అని టైప్ చేశాడు.
 సారీ! ది పాస్‌వర్డ్ మస్ట్ కంటైన్ ఒన్ న్యూమరికల్ కేరక్టర్ అని మళ్ళీ ఎర్ర అక్షరాల్లో కనపడింది. ఆవిడ వంక చూస్తే ముక్కు ఒకటి అంకెలా కనిపించడంతో ‘1 బాయిల్డ్ కేబేజి’ అని టైప్ చేశాడు.
 సారీ! ది పాస్‌వర్డ్ కాన్ట్ హేవ్ బ్లేంక్ స్పేస్ అని మళ్ళీ ఓ సూచన వచ్చింది.
 50డేమ్‌న్డ్‌బాయిల్డ్‌కేబేజెస్’ అని టైప్ చేశాడు.
 సారీ! ది పాస్‌వర్డ్ మస్ట్ కంటైన్ ఎట్‌లీస్ట్ ఒన్ అప్పర్ కేస్ కేరక్టర్ అని మళ్ళీ ఓ సూచన వచ్చింది.
 ‘50డేమ్‌న్డ్‌బాయిల్డ్‌కేబేజెస్’లో డిఏఎమ్‌ఎన్‌ఇడిలని అప్పర్ కేస్‌లో టైప్ చేసి మళ్ళీ సబ్మిట్ చేశాడు.
 ‘సారీ! ది పాస్‌వర్డ్ మస్ట్ నాట్ కంటైన్ అప్పర్ కేస్ కేరక్టర్స్ కంటిన్యువస్లీ’ అని మళ్ళీ ఓ సూచన వచ్చింది.
 వానర్‌కి కోపం వచ్చింది. ఇలా టైప్ చేసి సబ్మిట్ చేశాడు.
 50డి-ఏ-ఎమ్-ఎన్-ఇ-డిబాయిల్డ్‌కేబేజెస్‌విల్’
 సారీ! ది పాస్‌వర్డ్ కెనాట్ కంటైన్ పంక్చువేషన్స్ అని మళ్ళీ వచ్చింది.
 ‘నౌ!50డిఏఎమ్‌ఎన్‌ఇడిబాయిల్డ్‌కేబేజెస్‌యుఫూల్’ అని టైప్ చేసి, రీసబ్మిట్ చేశాడు.    
 సారీ! ది పాస్‌వర్డ్ ఈజ్ ఆల్‌రెడీ ఇన్ యూజ్ అని కనిపించగానే వానర్‌కి పిచ్చెక్కిపోయింది. లేచి నిలబడి కీ బోర్డుని ఎత్తి నెత్తి మీద కొట్టుకోసాగాడు. సరిగ్గా ఆ సమయంలో లోపలకి వచ్చిన సీతా హరిహరన్ అతని దగ్గరకి వచ్చి అడిగింది.
 ‘‘ఎక్స్‌క్యూజ్‌మి! మీ పనైతే నాకు ఓసారి కంప్యూటర్ని ఇస్తారా?’’
 ‘‘కాలేదు.’’
 ‘‘మరి?’’
  ‘‘ఇదిగో. చివర్లో ఇది ఏడిపిస్తోంది’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఏమిటి? చివర్లో ఎవరు ఏడిపిస్తున్నారు?’’ ఆమె నవ్వుతూ అడిగింది.
  తన పాస్‌వర్డ్ భాగవతం వినిపించాడు.
  ‘‘మీరు కొంపతీసి ఇండస్ట్ట్రియల్ ప్రొడక్షన్ బ్రాంచా?’’ అడిగింది.
  (మన నేషనల్ బ్యాంకు ఏది? నేషనల్ పక్షి ఏది?)