
ఒకడు ఇంకొకడితో అంటున్నాడు...‘‘ఈ తాయెత్తు ఎడమచేతి భుజానికి కట్టుకుంటే పొరపాటున కూడా కరోనా సోకదట. రోజూ ఎన్ని డబ్బులు ఖర్చు చేయడం లేదు. ఎందుకైనా మంచిదని ఈ తాయెత్తు కొన్నాను...’’
స్థలం: ట్యాంక్బండ్, హైదరాబాద్
ఫోన్ రింగయింది.
‘‘హాలో...నేను కరోన్ను మాట్లాడుతున్నాను. మీరెవరు? వాయిస్ బ్రేక్ అవుతుంది...కాస్త గట్టిగా మాట్లాడండి...’’
‘‘హలో...నేనేనయ్యా మీ బాస్ని...చైనా నుంచి మాట్లాడుతున్నాను...ఎక్కడున్నావు?’’
‘‘సర్...ఇప్పుడే హైదరాబాద్లో దిగాను. ట్యాంక్బండ్ మీద ఉన్నాను. వాసన మాట ఎలా ఉన్నా ఈ ట్యాంకుబండ్ పరిసరాలు ఎంత కనువిందు చేస్తున్నాయో....ఆహా! నీటి మధ్యలో బుద్ధుని విగ్రహం ఎంత అద్భుతంగా ఉందో....’’
‘‘మిస్టర్ కరోన్...నిన్ను చైనా నుంచి హైదరాబాద్కి పంపింది విహారయాత్ర కోసం కాదు...విజృంభణ కోసం....నెల తిరక్కుండానే ఏ గల్లీలో చూసినా మనవాళ్లు కనిపించాలి....మూడు పువ్వులు ఆరుకాయలుగా మనం వర్ధిల్లాలి...అండర్స్టాండ్...’’
‘‘యస్ సర్...ఇప్పుడే పనిలోకి దిగిపోతాను’’
∙∙∙
‘ఒక్క షేక్హ్యాండ్తో నా పనికి శ్రీకారం చుడతాను’ అనుకున్నాడు కరోన్. దారిన పోయే దానయ్యని పిలిచి...
‘‘సర్...నేను ఈ సిటీకి కొత్త. చార్మినర్కు ఎలా వెళ్లాలో దయచేసి తెలియజేస్తారా?’’ అని అడిగాడు.
దానయ్య పూస గుచ్చినట్లు చెప్పాడు.
‘‘థ్యాంకూ సార్...’’ అని దానయ్యకు షేక్హ్యాండ్ ఇవ్వబోయాడు కరోన్.
అంతే...నెత్తిన పిడుగు పడ్డట్టుగా అదిరిపడి...షేక్హ్యాండ్ ఇవ్వకుండా, వెనక్కి తిరిగిచూడకుండా పరుగెత్తాడు దానయ్య. దానయ్యేకే కాదు ఇంకా...చాలామందికి కరోన్ ఏదో వంకన షేక్హ్యాండ్ ఇవ్వడానికి ప్రయత్నించాడుగానీ...ఏ ఒక్కరూ షేక్హ్యాండ్ ఇవ్వలేదు సరికదా...వెనక్కి తిరిగిచూడకుండా పరుగెడుతున్నారు.
‘‘ఛా...ఛాన్సు మిస్సయింది’’ అనుకున్నాడు కరోన్.
ఒక చెట్టు కింద ఒకడు చిన్న బోర్డ్ పెట్టుకుని కూర్చున్నాడు. ఆ బోర్డ్పై ‘కరోనా టెస్ట్ జస్ట్ రెండువేల నాలుగువందల తొంభై రెండు రూపాయలు మాత్రమే’ అని రాసి ఉంది.
ఆ వ్యక్తి చుట్టూ గుంపులు గుంపులుగా ఉన్నారు కస్టమర్లు.
ఆ వ్యక్తి కస్టమర్ చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకొని గుండుసూదితో అరచేతిలో పొడిచి, ఆ తరువాత ఏదో ద్రావకంలో ముంచి ‘‘గుడ్న్యూస్...నీకు కరోనా సోకలేదు’’ అని చెప్పాడు. కస్టమర్ ఆనందంతో గాల్లో తేలిపోయాడు. ఇలాంటి అమాయక కస్టమర్లు ఎందరో అక్కడ కనిపించారు.
కొద్ది దూరం పోయిన తరువాత...
‘ఇచ్చట కరోనా తాయెత్తు లభించబడును’ అని రాసి ఉంది.
కస్టమర్ మహాశయులు ఆ తాయెత్తును కొనడానికి పోటీలు పడుతున్నారు. బాహాబాహీకి దిగుతున్నారు.
ఒకడు ఇంకొకడితో అంటున్నాడు...
‘‘ఈ తాయెత్తు ఎడమచేతి భుజానికి కట్టుకుంటే పొరపాటున కూడా కరోనా సోకదట. రోజూ ఎన్ని డబ్బులు ఖర్చు చేయడం లేదు. ఎందుకైనా మంచిదని ఈ తాయెత్తు కొన్నాను...’’
‘ఇదెక్కడి దోపిడిరా బాబు...’ అనుకున్నాడు కరోన్.
మరోచోట ‘చిలుక కరోనా జోస్యం’ అని బోర్డు ఉంది. జనాలు క్యూ కట్టారు. ‘కరోనా’ ‘నాన్ కరోనా’ ‘డౌటింగ్ కరోనా’ అనే మూడుముక్కల్ని చిలుక ముందు పెడితే...అందులో ఒక ముక్క తీస్తుంది చిలుక. అదృష్టవశాత్తు ఏ ఒక్కరికీ కరోనా కార్డ్ రాలేదు...కొద్దిమందికి మాత్రం ‘డౌటింగ్–కరోనా’ కార్డ్ వచ్చింది.
ఒకప్పుడు చిలకజోస్యులు కస్టమర్లు లేక దిక్కులు చూసేవారు. ఇప్పుడు సీన్ పూర్తిగా రివర్స్ అయింది. ఇప్పుడు వారికి ఊపిరి పీల్చుకోవడానికి కూడా టైమ్ లేదు.
కరోన్ నాలుగు అడుగులు వేశాడో లేదో ఆకాశవీధిని అంటుతూ పే....ద్ద హోర్డింగ్ కనిపించింది. ఒక అందమైన అమ్మాయి చిత్రం చూపరులను ఆకట్టుకుంటోంది.
‘నరోక
ఇదో సరికొత్త యోగా....
రండి....
నరోక యోగాతో కరోనా కంఠంపై కాలువేసి నలిపేద్దాం’ (నెల ఫీజు: నాలుగు లక్షల డెబ్బైరెండు రూపాయలు మాత్రమే) అని ఆ హోర్డింగ్పై రాసి ఉంది.
‘బాప్రే’ అనుకున్నాడు కరోన్.
∙∙∙
‘‘ఏమయ్యా కరోన్...ఎక్కడి వరకు వచ్చింది నీ ప్రయత్నం’’ చైనా నుంచి బాస్ ఫోన్.
‘‘అయ్యా...మన సంతతి పెరగడం మాటేమిటోగానీ...మన పేరు చెప్పి వ్యాపారులు నాలుగురాళ్లు వెనకేసుకుంటున్నారు. వీరి చావుతెలివితేటలకు నా మైండ్ పనిచేయడం లేదు....బాస్, నేనిక్కడ ఒక్క క్షణం కూడా ఉండలేను...వస్తున్నాను...’’ అని ఫోన్ పెట్టేసి చైనా దిక్కు పరుగందుకున్నాడు మిస్టర్ కరోన్.
– యాకుబ్ పాషా