ఆడుతూ పాడుతూ తిరిగే అమ్మాయి లక్ష్మి. ఓ ఉన్మాది ప్రేమికుడి కారణంగా ఆమె జీవితం అతలాకుతలమైంది. కానీ ఆమె కుంగిపోలేదు. న్యాయం కోసం పోరాడి గెలిచింది. తనలాంటి బాధితుల వెంట అండగా నిలిచింది. ఆమె ధైర్యం, తెగువలను ప్రపంచమంతా గుర్తించింది. అగ్రరాజ్యమైన అమెరికా ‘ఇంటర్నేషనల్ ఉమెన్ ఆఫ్ కరేజ్’ అవార్డుతో ఇటీవల ఆమెను సత్కరించింది. యాసిడ్ దాడికి గురైనప్పట్నుంచి నేటి వరకూ కఠినమైన ప్రయాణమే చేసింది లక్ష్మి. ఆ ప్రయాణం గురించి ఆమె మాటల్లోనే...
  
 ఫిబ్రవరి 22, 2005. ఢిల్లీలోని ఖాన్ మార్కెట్ దగ్గరున్న బస్టాప్‌లో నిలబడి ఉన్నాను. ఓ అమ్మాయి నా దగ్గరికొచ్చింది. తను నయీమ్ తమ్ముడి గాళ్‌ఫ్రెండ్. తనను నయీమ్ పంపించాడంది. అతడి ప్రేమని ఒప్పుకోమంది. కుదరదన్నాను. ఇష్టం లేదని చెప్పాను. అంతే, ఆమె నన్ను బలంగా రోడ్డు మీదికి తోసింది. కింద పడిపోయాను. తేరుకుని చూస్తే ఎదురుగా నయీమ్. నేను ఏదో అనబోతుండగానే అతడి చేయి పైకి లేచింది. నా మీద యాసిడ్ కుమ్మ రించింది. క్షణంపాటు ఏం జరిగిందో అర్థం కాలేదు.
 
 మరుక్షణం మరణయాతన మొదలైంది. చర్మం కాలిపోతోంది. నా అవయవాలు మైనంలా కరిగిపోతున్నాయి. నేను పెడుతున్న ఆర్తనాదాలు నాకే భయంకరంగా వినిపిస్తున్నాయి. కాసేపటికి అంతా నిశ్శబ్దం. స్పృహ తప్పుతోంది. ప్రతి శబ్దమూ నా చెవుల నుంచి దూరంగా వెళ్లిపోతోంది. ఒకటి మాత్రం స్పష్టంగా విన్పిస్తోంది. అది... నా తనువుతో పాటు ఆశలు కూడా కాలిపోతున్న చప్పుడు!
            
 పది నెలలు... నేను పడిన యాతన, చేయని తప్పుకు శిక్షను అనుభవిస్తుంటే నా మనసు పడిన వేదన నాకు మాత్రమే తెలుసు. ముఖం కాలిపోయింది. చేతులు అడ్డు పెట్టుకోవడం వల్ల చూపు మాత్రం దక్కింది. అద్దంలో చూసుకున్న ప్పుడు కలిగిన బాధని, నన్ను చూసినప్పుడల్లా నా భవిష్యత్తు గురించి నా తల్లిదండ్రుల కళ్లలో కనిపించే బాధని ఎలా చెప్పను!
  
 అతడు నా స్నేహితురాలికి అన్న. అంటే నాకూ అన్నలాంటి వాడే అనుకున్నాను. కానీ అతడు మాత్రం నాలో చెల్లెలిని కాదు, ఆడపిల్లనే చూశాడు. ప్రేమించమంటూ వెంటపడ్డాడు, వేధించాడు. చివరికి తన పైశాచిక ప్రేమని యాసిడ్‌లా మార్చి నా మీద చల్లాడు. పదిహేనేళ్ల నేను ముప్ఫై రెండేళ్ల వ్యక్తి ప్రేమను తిరస్కరించినందుకు ఇంత పెద్ద శిక్షా! చదువుకుని ఉన్నతస్థాయికి చేరాలని, గాయనిగా పేరు తెచ్చుకోవాలని కలలు కంటోన్న నాకు ప్రేమ గురించిన ఆలోచనలు ఎలా కలుగుతాయి! అందుకే కాదన్నాను. కాదని మాత్రమే అన్నాను. దానికి ఫలితం ఇంత దారుణంగా ఉంటుందనుకోలేదు.
  
 నేను కోలుకునేనాటికి అతడు పెళ్లి చేసుకున్నాడు. నేను ఆశ్చర్యపోయాను. ఓ ఆడపిల్ల జీవితాన్ని నాశనం చేసిన ఆ దుర్మార్గుడికి తమ కూతుర్నిచ్చి పెళ్లి చేయడానికి ఆ తల్లిదండ్రులు ఎలా ముందుకొచ్చారు? నా మనసు రగిలి పోయింది. అతను నా కలల్ని కాలరాశాడు. నా ఆశల్ని తుంచేశాడు. అలాంటి వాడిని అలా వదిలేయాల్సిందేనా! కోర్టుకెళ్లాను. న్యాయం కోసం శక్తిమేరా పోరాడాను. నా పోరాటం ఫలించింది. వాడికి పదేళ్ల జైలుశిక్ష పడింది. వాడికి సహకరించిన ఆ అమ్మాయికి ఏడేళ్ల శిక్షపడింది.
 
 శిక్ష పడింది సరే... అతడి వల్ల నేను అనుభవించిన వేదన మాటేమిటి? నన్ను చూడగానే ముఖం తిప్పుకునేవాళ్లు కొందరు. ‘నువ్వు బయటికి రాకు, మా పిల్లలు జడుసుకుంటున్నారు’ అని ముఖమ్మీదే చెప్పేసేవాళ్లు మరికొందరు. చుట్టాలు, స్నేహితులు దూరమై పోయారు. ఇంత పెద్ద ప్రపంచంలో నేను ఒంటరినైపోయానన్న బాధ. ఆ బాధలోంచే ఓ బాధ్యత పుట్టుకొచ్చింది. అది నా ఆలోచనల్ని, జీవితాన్ని మరోసారి మలుపు తిప్పింది.
            
  యాసిడ్ దాడి నా ఒక్కదాని మీదే జరగలేదు. పైశాచిక ప్రేమికుల వల్ల చాలామంది ఆడపిల్లలు యాసిడ్ దాడులకు గురయ్యారు. కొందరు ప్రాణాలు కోల్పోతే, మరికొందరు ప్రాణమున్న శవాల్లా బతుకీడుస్తున్నారు. వాళ్ల కోసం ఏమైనా చేయగలనా అని ఆలోచించాను. మాలాగ మరెవరూ కాకుండా ఆపలేనా అని నన్ను నేను ప్రశ్నించుకున్నాను. వెంటనే యాసిడ్  దాడుల విషయంలో బాధితులకు జరుగుతున్న అన్యాయాలకు వ్యతిరేకంగా గళం విప్పాను. యాసిడ్ దాడులను అరికట్టమంటూ కోర్టులో పబ్లిక్ ఇంటరెస్ట్ లిటిగేషన్ వేశాను. కోర్టు నా అభ్యర్థనలను సీరియస్‌గా తీసుకుంది. యాసిడ్ అమ్మకాలపై నియంత్రణా చర్యలు చేపట్టింది. బాధితులకు కొన్ని హకుల్ని కల్పించింది. దాడికి పాల్పడే దోషులకు విధించే శిక్షాస్మృతిలో మార్పులు చేసేందుకు సిద్ధమైంది.
  
 కానీ ఇంకా చేయాల్సింది, మారాల్సింది చాలా ఉంది. ముఖ్యంగా సమాజం మారాలి. మాలాంటి వాళ్లను చూడగానే ముఖాలు తిప్పుకోవడం మానేసినప్పుడు కదా... మేం బయటకు రాగలిగేది! మమ్మల్ని తమలో కలుపుకోగలిగినప్పుడు కదా ధైర్యంగా అడుగేసి మా జీవితాలను చక్కదిద్దుకోగలిగేది! అందుకే మా విషయంలో సామాజిక దృష్టికోణం మారాలి. మా రూపాలు వికృతంగా మారినా, ఆ రూపం వెనుక అందమైన మనసుందని అందరూ అర్థం చేసుకోవాలి. ఆ మార్పు కోసమే నేను ప్రయత్నిస్తున్నాను.
 
 ‘స్టాప్ యాసిడ్ అటాక్స్’ సంస్థతో కలిసి యాసిడ్ దాడులకు వ్యతిరేకంగా పోరాడుతున్నాను. బాధితుల్లో స్ఫూర్తిని నింపడానికి, బాధ నుంచి బయటపడి వారు తమ భవిష్యత్తును నిర్మించుకోవడానికి తోడ్పడాలని ప్రయత్నిస్తున్నాను. యాసిడ్ దాడులు ఆగనంత వరకూ, ఉన్మాద ప్రేమికుల భయం లేకుండా ఆడపిల్లలు స్వేచ్ఛగా సమాజంలో తిరగగలిగేవరకూ నా ఈ ప్రయాణం సాగుతూనే ఉంటుంది. పోరాటం కొనసాగుతూనే ఉంటుంది!
  
 కూర్పు: సమీర నేలపూడి
  
  మనసెరిగిన తోడు!
 
  యాసిడ్ దాడులకు వ్యతిరేకంగా జరుగుతోన్న ఓ క్యాంపెయిన్‌లో లక్ష్మిని చూశాడు జర్నలిస్ట్ అలోక్ దీక్షిత్. ‘స్టాప్ యాసిడ్ అటాక్స్’ సంస్థ స్థాపకుడైన అలోక్‌ని లక్ష్మి ధైర్యం, తెగువ తొలి చూపులోనే ఆకర్షించాయి. ఆమె పరిచయం కోరుకున్నాడు. స్నేహితుడిగా దగ్గరయ్యాడు. ప్రేమికుడిగా మారాడు. ఆమెతో కలిసి బతికేందుకు పెద్దలను సైతం ఎదిరించాడు. తాను లక్ష్మిని ప్రేమిస్తున్నానని, ఆమెలాంటి వ్యక్తి తన జీవితంలో ప్రవేశించడం ఎంతో అదృష్టమని గర్వంగా చెబుతాడు అలోక్!
  


 దుర్భర దారిద్య్రం... తల్లీతండ్రి కూలికి వెళితేనే గానీ పూట గడవని పరిస్థితి...
  ఇంట్లో అన్నయ్య గుడ్డివాడు... వీటన్నింటికీ మించి తానూ అంధుడే...
  ధైర్యంగా నాలుగు మాటలు చెప్పి, సాయం చేసేవారూ లేరు...
  ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో ఓ పిల్లాడు ఏమవుతాడు..?
  ఎలాగోలా జీవితం గడిస్తే చాలనుకుంటాడు. కానీ పారపాటి రమేశ్ మాత్రం అలా కాదు.
  విధితో పోరాడాడు. అంధత్వాన్ని అధిగమించాడు.
  వెయిట్ లిఫ్టింగ్ లాంటి ‘బరువైన’ క్రీడను కెరీర్‌గా ఎంచుకున్నాడు.
  దొరికిన చిన్న ప్రోత్సాహాన్ని సద్వినియోగం చేసుకున్నాడు.
  ఫలితం... రాష్ట్రంలో వెయిట్ లిఫ్టింగ్‌లో సబ్‌జూనియర్ కేటగిరీలో
  అత్యుత్తమ క్రీడాకారుడిగా ఎదిగాడు.
  
  అవరోధాలను అధిగమించి...
 
 శ్రీకాకుళం జిల్లా పొందూరుకు చెందిన రమేశ్ తల్లిదండ్రులు రోజువారీ కూలీలు. మరో సోదరుడు కూడా అతనిలాగే అంధుడే. ఇలాంటి నేపథ్యంలో రమేశ్ ఒక ఒలింపిక్ క్రీడ వైపు ఆసక్తి చూపించడం, అందుకు తగ్గట్లుగా శ్రమించేందుకు సిద్ధపడటం అతని పట్టుదలను సూచిస్తోంది. విజయనగరం అంధుల పాఠశాలలో ఉండగా అతనికి ఈ ఆటపై ఆసక్తి కలిగింది. అయితే పూర్తిగా కళ్లు కనిపించని అతను ఇలాంటి భారీ క్రీడను ఎంచుకోవడం అందరికీ ఆశ్చర్యం కలిగించింది. అది కేవలం సరదాకే పరిమితమవుతుందని అందరూ భావించారు.
 
 కానీ అతను మాత్రం ఆటపై అభిమానం పెంచుకున్నాడు. ఆరంభంలో కాస్త బరువైన కర్రను ఎత్తడంతో అతని అభ్యాసం మొదలైంది. ఆ తర్వాత శరీరం ఎలా కదపాలో, చేతులు ఎలా ఎత్తాలో అన్నీ సాధన చేశాడు. మొదట్లో కేవలం ఐరన్ బార్‌ను ఎత్తడం ప్రారంభించిన అతను ఆ తర్వాత వాటికి వెయిట్స్ జత చేశాడు. మెల్లమెల్లగా బరువు పెంచుతూ పోయాడు. ఇదే పాఠశాలలో అనేక మంది రమేశ్‌తో పాటే నేర్చుకున్నా మధ్యలోనే మానేశారు. కానీ అతను మాత్రం మొండిగా ముందుకు సాగాడు.
  
 ఆ ముగ్గురి అండతో...
  
 జీవితంలో ఎన్నో ప్రతికూల పరిస్థితులు ఉన్నా రమేశ్ పట్టుదలగా లిఫ్టర్‌గా ఎదిగేందుకు ప్రయత్నించాడు. ఈ క్రమంలో కొంత మంది అతనికి అన్ని విధాలా అండగా నిలిచారు. ఇందులో మొదటి వ్యక్తి కోచ్ రవికుమార్. అంధుల పాఠశాలలో రమేశ్‌కు వెయిట్ లిఫ్టింగ్‌లో ఓనమాలు నేర్పించి తీర్చిదిద్దింది ఆయనే. ఒక అంధ విద్యార్థికి ఆట నేర్పించడం అంత సులువు కాదు. ఆటగాడిలో పట్టుదలతో పాటు కోచ్‌కు ఎంతో సహనం కూడా కావాలి. నేర్చుకునే దశలో ప్రతీ లోపాన్ని సవరిస్తూ వచ్చిన రవికుమార్, ప్రాక్టీస్‌లో కుర్రాడికి దెబ్బలు తగలకుండా దగ్గరుండి అన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకునేవారు. తన ముగ్గురు కూతుళ్లతో సమానంగా రమేశ్‌ను కూడా కుటుంబసభ్యుడిలా చూసుకున్నారాయన. అంధుడితో లిఫ్టింగ్ ప్రమాదమని చెప్పినా సొంత పూచీపై ఆయన నేర్పించారు.
  
 విశాఖలో ప్రభుత్వాధికారిగా పని చేస్తున్న కోరుకొండ రమేశ్ ప్రాక్టీస్ కోసం, వివిధ టోర్నీలకు హాజరయ్యేందుకు ఆర్థిక సహాయం అందించారు. ఏపీ వెయిట్‌లిఫ్టింగ్ సంఘం కార్యదర్శి బడేటి వెంకట్రామయ్య కూడా తన పరిధిలో ఎంతో సహకారం అందించారు. ఓపెన్ కేటగిరీలో పోటీల్లో తరచూ పాల్గొనేలా ప్రోత్సహిస్తూ ఆయన అవకాశం కల్పించారు.
  
 వీడని సమస్యలు...
  
 ఇటీవల గౌహతిలో జాతీయ చాంపియన్‌షిప్‌లో రజతం సాధించడంతో రమేశ్ కూడా అందరిలాగా రాణించగలడనే నమ్మకం కలిగింది. ఈ నెలలోనే విజయనగరంలో రాష్ట్ర స్థాయి వెయిట్ లిఫ్టింగ్ పోటీల సబ్ జూనియర్ విభాగంలో రమేశ్ బెస్ట్ లిఫ్టర్‌గా నిలవడం విశేషం. అయితే ఇతర క్రీడాకారుల్లాగే అతనికి కూడా సౌకర్యాలలేమి సమస్యగా మారింది. ఇప్పటికీ అతను ఇనుప బార్‌తోనే సాధన చేస్తున్నాడు. ఎలికో బార్, పవర్ బార్, వెయిట్ డిస్క్‌లు అతనికి ఇంకా అందుబాటులో లేవు. వాటిని కొనేంత ఆర్థిక స్థోమత లేదు. ఇటీవల సాంగ్లీలో జరిగిన నేషనల్స్‌లో లిఫ్టింగ్ షూస్ లేకపోవడంతో నిర్వాహకులు అంగీకరించలేదు.
 
 చివరి నిమిషంలో ఏదో షూస్‌తో బరిలోకి దిగినా అతని ప్రదర్శనపై అది ప్రభావం చూపించింది. రమేశ్ అంధుడే అయినా ఓపెన్ పోటీల్లో పాల్గొంటుండటం వల్ల అతనికి నిబంధనల విషయంలో ఎలాంటి సడలింపూ ఉండదు. ఇక వికలాంగుల పింఛన్ కింద నెలకు ఇచ్చే రూ. 500 ఏ మూలకూ సరిపోవు. ఒక లిఫ్టర్‌కు అవసరమయ్యే బలవర్ధకమైన ఆహారం తీసుకునేందుకు కూడా అతనికి డబ్బు సమస్యగా మారింది. అయినా పట్టుదలతో శ్రమిస్తున్న అతడికి ఎవరైనా పూర్తిస్థాయిలో చేయూతనిచ్చేందుకు ముందుకు వస్తే అద్భుతాలు చేయగలడనడంలో సందేహం లేదు.
  
 - బి.ఎస్. రామచంద్రరావు (సాక్షి, విశాఖపట్నం ప్రతినిధి)
  
  ఎలా ఆడతాడంటే..
 
  సాధారణంగా కళ్లు కనిపించని వ్యక్తి నడవడమే కష్టం. అలాంటిది వేదిక మీదకు వెళ్లి బార్‌ను కచ్చితంగా పట్టుకుని బరువు లేపడం అసాధారణ విషయం. అందులోనూ తప్పుగా బార్ పట్టుకుంటే ఫౌల్ అవుతుంది. కాబట్టి కోచ్ రవి ఓ కొత్త ఆలోచన చేశారు. ‘నువ్వు వేదిక మీదకు వెళ్లి బార్ పట్టుకో. కరెక్ట్‌గా పట్టుకుని బరువు ఎత్తితే అందరూ చప్పట్లు కొడతారు. సమస్య లేదు. అలా కాకుండా వెళ్లి బార్‌ను తప్పుగా పట్టుకుంటే నేను చప్పట్లు కొడతాను. సరిచేసుకో’ అని రవి సూచించారు. ప్రస్తుతం రమేశ్ ఇదే ఆచరణలో పెడుతున్నాడు. బరువు ఎత్తకముందే చప్పట్లు వినిపించాయంటే తాను తప్పు చేస్తున్నట్లు అర్థం.
  
  ‘విజయనగరం స్కూల్‌లో శరీరం తీవ్రంగా నొప్పి పెట్టినా, మణికట్టు దగ్గర బాధగా అనిపించినా నేను ఆట వదల్లేదు.
  ఎన్ని కష్టాలు వచ్చినా వెయిట్ లిఫ్టింగ్ నేర్చుకున్నా.
  నాతో పాటు మా కోచ్ కూడా చాలా కష్టపడుతున్నారు. అందుకే
  ఇంకా పెద్ద పోటీల్లో గెలవాలి. మరిన్ని పతకాలు సాధించాలి.  కనీసం నేను గెలిచిన మెడల్స్ కూడా చూడలేను.
  అయినా సరే పెద్ద స్థాయికి చేరుకుంటా.  పారాలింపిక్స్‌లో అవకాశం వస్తే స్వర్ణం నెగ్గడమే లక్ష్యంగా పెట్టుకున్నాను. నాకు సహకరిస్తున్నవారందరికీ కృతజ్ఞతలు’   
 - రమేశ్