సాక్షి, అమరావతి: ఆంధ్రప్రదేశ్‌లో గ్లోబల్‌ విద్యా విధానాన్ని అనుసరించడం, పాఠశాల విద్యకు అధిక ప్రాధాన్యం ఇవ్వడం గొప్ప విషయమని కొలంబియా యూనివర్సిటీ ప్రొఫెసర్, సెంటర్‌ ఫర్‌ సస్టెయినబుల్‌ డెవలప్‌మెంట్‌ డైరెక్టర్‌ జెఫ్రీ సాచ్‌ అన్నారు. ఐక్యరాజ్య సమితి సదస్సుకు హాజరైన ఏపీ విద్యార్థులు కొలంబియా యూనివర్సిటీలోని ఎస్‌డీజీలో ఏర్పాటు చేసిన ప్రత్యేక సదస్సులో కూడా ప్రసంగించారు. ఈ కార్యక్రమానికి జెఫ్రీ సాచ్‌ హాజరయ్యారు. ఈ సందర్భంగా యూఎన్‌ఓ స్పెషల్‌ స్టేటస్‌ మెంబర్‌ ఉన్నవ షకిన్‌కుమార్‌ ఏపీ విద్యార్థులను జెఫ్రీ సాచ్‌కు పరిచయం చేశారు. ఆయన విద్యార్థుల కోసం కొంత సమయాన్ని కేటాయించి వారితో ప్రత్యేకంగా మాట్లాడారు. ఈ సందర్భంగా ఏపీ విద్యార్థులు తమ కుటుంబ నేపథ్యాలను.. రాష్ట్రంలో అమలు చేస్తున్న విద్యా సంస్కరణలు, విద్యా సంక్షేమ పథకాలు.. అవి పేద విద్యార్థుల ప్రగతికి ఎలా దోహదం చేస్తున్నాయో వివరించారు.   ఏపీలో గొప్ప చర్యలు  అనంతరం జెఫ్రీ సాచ్‌ మాట్లాడుతూ..  ప్రపంచంలోని ప్రతి బిడ్డా చదువుకోవాలని, ఆయా దేశాల ప్రభుత్వాలు విద్యకోసం అధిక నిధులు కేటాయించాలని ఆయన కోరారు. ప్రపంచవ్యాప్తంగా విద్యా సంస్కరణల కోసం తాను 25 ఏళ్లుగా పోరాడుతున్నానని, ఏపీలో గొప్ప చర్యలు చేపట్టడం అభినందనీయమన్నారు. ముఖ్యంగా అమ్మ ఒడి, డిజిటల్‌ విద్య, ట్యాబ్స్‌ పంపిణీ, ఇంగ్లిష్‌ ల్యాబ్స్‌ ఏర్పాటు, టోఫెల్‌ శిక్షణపై ప్రత్యేక ఆసక్తి కనబరిచారు. పిల్లలు ప్రతి ఒక్కరూ బడికి వెళ్లేలా చూడాల్సిన బాధ్యత ఆయా ప్రభుత్వాలపై ఉందన్నారు. తన ఆకాంక్షలకు అనుగుణంగా పిల్లలను బడికి పంపించే తల్లుల అకౌంట్‌లో ఆంధ్రప్రదేశ్‌ ప్రభుత్వం నగదు జమ (అమ్మ ఒడి) చేయడాన్ని ప్రొఫెసర్‌ జెఫ్రీ అభినందించారు. జగనన్న విదేశీ విద్యా దీవెన పథకం ద్వారా విదేశాల్లో చదువుకుంటున్న పేద విద్యార్థులకు ఏపీ ప్రభుత్వం నూరు శాతం ఫీజు రీయింబర్స్‌మెంట్‌ అందిస్తున్న విషయాన్ని విద్యార్థులు ఆయన దృష్టికి తీసుకు రాగా.. ఇది ఎంతో గొప్ప చర్యగా ఏపీ ప్రభుత్వాన్ని అభినందించారు. ఇప్పుడు వర్సిటీ వేదికపై ప్రసంగించిన విద్యార్థులంతా ఈ పథకం ద్వారా కొలంబియా యూనివర్సిటీలో చదువుకోవాలని ఆయన ఆకాంక్షించారు. ఈ కార్యక్రమంలో  ఉత్తర అమెరికా ఏపీ ప్రభుత్వ ప్రత్యేక ప్రతినిధి పండుగాయల రత్నాకర్‌ పాల్గొన్నారు.    ప్రపంచం మెచ్చిన మేధావి ప్రొఫెసర్‌ జెఫ్రీ సాచ్‌  ప్రొఫెసర్‌ జెఫ్రీ సాచ్‌ కొలంబియా యూనివర్సిటీలో అత్యున్నత అకడమిక్‌ ర్యాంక్‌ గల ప్రొఫెసర్‌ హోదాలో ఉన్నారు. వివిధ పుస్తకాలు రచించిన ఆయన టైమ్‌ మ్యాగజైన్‌లో 100 మంది అత్యంత ప్రభావవంతమైన ప్రపంచ నాయకుల్లో రెండుసార్లు పేరు పొందటంతోపాటు 42 గౌరవ డాక్టరేట్లను సైతం అందుకున్నారు. గతంలో హార్వర్డ్‌ యూనివర్సిటీలో ప్రొఫెసర్‌గా సేవలందించిన ఈయన కొలంబియా వర్సిటీలోని సెంటర్‌ ఫర్‌ సస్టెయినబుల్‌ డెవలప్‌మెంట్‌ డైరెక్టర్‌గా ఉన్నారు. ప్రపంచ వ్యాప్తంగా విద్యా సంస్కరణల కోసం కృషి చేస్తున్నారు. ఐక్యరాజ్య సమితి సెక్రటరీ జనరల్స్‌ కోఫీ అన్నన్, బాన్‌ కీ మూన్‌తో పాటు ప్రస్తుత సెక్రటరీ జనరల్‌ అన్‌టోనియో గుటెరస్‌కు ప్రత్యేక సలహాదారుగా కొనసాగుతున్నారు. ప్రపంచ దేశాల అధినేతలు, ప్రధానులు గౌరవించే ప్రొఫెసర్‌ జెఫ్రీ సాచ్‌ ఆంధ్రప్రదేశ్‌ ప్రభుత్వ విద్యా సంస్కరణలను అభినందించడం విశేషం.  


 నిజాలు దేవుడికెరుక: ఇటలీ... 1942. ‘‘అరే విన్నీ... అటు చూడు. అక్కడేదో ఐల్యాండ్ కనిపిస్తోంది.’’జెఫ్రీ మాట వింటూనే అటువైపు చూసింది విన్నీ. దూరంగా ఏదో దీవిలాగా కనిపిస్తోంది. ‘‘ఈ పడవలో తిరిగి తిరిగి అలసటగా ఉంది. అక్కడికెళ్లి విశ్రాంతి తీసుకుందాం’’ అన్నాడు జెఫ్రీ. ‘‘నిజమే. ఎలాగూ చీకటి పడుతోంది. ఈ రాత్రికి అక్కడే ఉందాం’’ అన్నాడు డానియెల్ హుషారుగా. ‘‘డ్యానీ... అదేం దీవో, ఎలా ఉంటుందో. తను చెప్పడానికీ, నువ్వు తలాడించడానికీ సరిపోయింది’’ అంది విన్నీ కాస్త కోపంగా. ‘‘నువ్వు మరీను విన్నీ. అన్నిటికీ అడ్డుపుల్ల వేస్తావ్. ఏదో జలచరాల మీద రీసెర్చ్ చేద్దామని జెఫ్రీ అంటే సరదాగా వచ్చాను. పొద్దుట్నుంచీ ఈ నీటిలో తిప్పుతూనే ఉన్నారు. ఇక నావల్ల కాదు. రెస్ట్ తీసుకోవాల్సిందే’’... పట్టుబట్టాడు డానియెల్. ఇక మాట్లాడలేకపోయింది విన్నీ.  
  
  పొవేలియా దీవిలో ఉన్న ఆస్పత్రిలోని ఒక గది ఇది. దీన్ని శుభ్రం చేయబోతే ఏవేవో ఆకారాలు కనిపించి భయపెట్టాయి. పనివాళ్లను తరిమేశాయి. అందుకే ఇలా వదిలేశారు.
  
  పడవ దీవిని సమీపించింది. పచ్చని పచ్చిక, ఎత్తయిన చెట్లు, వాటి మధ్య ఒక ఎత్తయిన భవనం ఉన్నాయి. చెట్లమీద, భవంతి మీద ఒత్తుగా అల్లుకుపోయిన తీగల్ని చూస్తుంటే... చాలాకాలంగా అక్కడ ఎవరూ ఉండటం లేదని అర్థమవుతోంది.
  ‘‘ఇదేదో భూత్ బంగ్లాలా ఉంది జెఫ్రీ. నాకు భయంగా ఉంది’’ అంది విన్నీ.  ‘‘మళ్లీ మొదలుపెట్టావా? ఇంత పిరికిదానివి నీకెందుకమ్మా ఈ రీసెర్చులు’’ అన్నాడు డ్యానీ వేళాకోళంగా. విన్నీ ముఖం చిన్నబుచ్చుకుంది. జెఫ్రీ అది గమనించాడు.
  ‘‘షటప్ డ్యానీ... కొత్త ప్రదేశం అంటే ఎవరికైనా భయం ఉంటుంది. అందులోనూ ఆడపిల్ల. ఆమాత్రం కంగారుపడదా ఏంటి’’ అంటూ విన్నీని దగ్గరకు తీసుకున్నాడు. అతడి చేతిని గట్టిగా పట్టుకుని దీవిలో అడుగు పెట్టింది విన్నీ. వారి వెనుకే ఫుడ్ ప్యాకెట్లు, వాటర్ బాటిళ్లు తీసుకుని నడుస్తున్నాడు డానియెల్. ముగ్గురూ భవంతిలో అడుగుపెట్టారు.
  
  లోపలంతా గత్తరగా ఉంది. ఎక్కడ చూసినా దుమ్ము, ధూళి, చెత్త పేరుకుపోయి ఉన్నాయి. బోలెడన్ని గదులున్నాయి. అన్నీ విశాలంగా ఉన్నాయి. కొన్ని గదుల్లో ఉన్న పాత ఇనుప మంచాలు, పచ్చరంగు దుప్పట్లు, తుప్పు పట్టిపోయిన కత్తెర్లు, వాషింగ్ బేసిన్లు చూడగానే అది ఆస్పత్రి అని అవగతమయ్యింది. ఖాళీగా ఉన్న ఓ గదిలోకి వెళ్లారు ముగ్గురూ. చీకటిగా ఉంది. స్విచ్ బోర్డులు ఉన్నాయి కానీ లైట్లు పని చేయడం లేదు. దాంతో తమ దగ్గరున్న టార్చ్ లైట్లని ఆన్ చేసి పెట్టుకున్నారు. గదంతా పరచుకుని ఉన్న ఆకుల్ని ఏరి పారేసి, ఓ పాత గుడ్డను తీసుకుని ధూళిని తుడిచారు సుష్టుగా భోంచేసి, అక్కడే నిద్రకు ఉపక్రమించారు. అలసిపోయి ఉండటంతో క్షణాల్లో నిద్ర పట్టేసింది. అర్ధరాత్రి కావస్తుండగా కెవ్వున కేక పెట్టాడు డ్యానీ. జెఫ్రీ, విన్నీలు ఉలిక్కిపడి లేచి, ‘‘ఏమైంది డ్యానీ’’ అన్నారు కంగారుగా. ‘‘నా కాలు, నా కాలు... ఏదో కరిచేసింది’’... అరుస్తూ ఏడుస్తున్నాడు డ్యానీ. వెంటనే టార్చ్ చేతిలోకి తీసుకుని చుట్టూ వేసి చూశాడు జెఫ్రీ. ఓ పాము జరజర పాకుతూ పోతోంది.
  
  ‘‘మైగాడ్... పాము’’ జెఫ్రీ మాట వినగానే ‘‘పామా?’’ అని అరిచారు ఇద్దరూ. వేగంగా కదిలాడు జెఫ్రీ. తన దగ్గరున్న ఖర్చీఫ్‌తో డ్యానీ కాలును గట్టిగా కట్టాడు. ఫస్ట్ ఎయిడ్ బాక్యులో ఉన్న చాకుని తీసి గాయం మీద కోసి విషాన్ని పిండేశాడు. కానీ అప్పటికే డ్యానీ సోలిపోతున్నాడు.
  
  ‘‘విన్నీ... ఆలస్యం చేస్తే లాభం లేదు. తనని హాస్పిటల్‌కి తీసుకెళ్లకపోతే చనిపోతాడు. మనం బయల్దేరుదాం’’ అంటూ డ్యానీని చేతుల్లోకి తీసుకున్నాడు జెఫ్రీ. ‘‘రా వెళ్దాం’’ అంటూ బయటకు నడిచారు. సామాన్లన్నీ తీసుకుని విన్నీ అతడిని అనుసరించింది. పదడుగులు వేసీ వేయగానే కాళ్లకు బ్రేకులు వేసినట్టు ఆగిపోయాడు జెఫ్రీ. ఎదురుగా ఓ వ్యక్తి నిలబడి ఉన్నాడు. అది కూడా డాక్టర్ కోటు వేసుకుని.
  
  ‘‘ఏమైంది’’... అన్నాడు డ్యానీ వైపు చూస్తూ. ‘‘పా... పా... పాము కరిచింది’’... చెప్పాడు జెఫ్రీ వణుకుతున్న కంఠంతో. ‘‘అయితే ఇంజెక్షన్ చేయాలి. నాతో రండి’’ అన్నాడా డాక్టర్. ‘‘మీరెవరు?’’... అడిగింది విన్నీ. ‘‘నేనో డాక్టర్‌ని. ఇది నా హాస్పిటలే. ఎప్పుడో మూతబడిపోయింది. కానీ నేను మాత్రం ఇక్కడే ఉంటున్నాను. మీలాగే పడవ ప్రయాణాలు చేస్తూ కొందరు ప్రమాదాలకు గురై ఇక్కడికొస్తుంటారు. వారికి వైద్యం చేస్తుంటాను. అవన్నీ తర్వాత... ముందు మీ ఫ్రెండ్‌ని తీసుకురండి. చికిత్స చేయకపోతే ప్రమాదం’’ అంటూ గదిలోకి నడిచాడు. అతడి వెనుకే వెళ్లబోతోన్న జెఫ్రీని ఆపింది విన్నీ. ‘‘నీకేమైనా పిచ్చా? అతనెవరో ఏంటో. డ్యానీకి ఏదైనా అయితే? మాట్లాకుండా పోదాం పద’’ అంది. జెఫ్రీ ఆలోచనలో పడ్డాడు.
  
  ‘‘ఇంకా ఆలోచిస్తావేంటి జెఫ్రీ! అయినా ఇలాంటిచోట ఓ డాక్టర్ ఉన్నాడంటే నమ్మశక్యంగా ఉందా! అతనే పిచ్చోడో అయివుంటాడు. త్వరగా పోదాం జెఫ్రీ. నాకు భయంగా ఉంది’’ అంది తొందరపెడుతూ. జెఫ్రీ ఇక మాట్లాడలేదు. గబగబా బయటకు అడుగులు వేయసాగాడు. విన్నీ కూడా పరుగులాంటి నడకతో అతణ్ని అనుసరిస్తోంది. ఉన్నట్టుండి ఆమె కాలికి ఏదో అడ్డుపడినట్టయ్యి ఉలిక్కిపడింది. టార్చ్ వేసి చూసి గావుకేక పెట్టింది. అస్థిపంజరం! అది ఇందాక తాము వచ్చినప్పుడు లేదు. ఇప్పుడెలా వచ్చింది? గుండె జారిపోయింది. దాన్ని ఒక్క తన్ను తన్ని పరుగుదీసింది.  ‘‘ఆగండి... ఎక్కడికి వెళ్లిపోతున్నారు?’’... వెనక నుంచి ఓ గంభీరమైన కంఠం వినిపించింది. ఇద్దరూ వెనక్కి చూశారు. అంతే... వారి పై ప్రాణాలు పైనే పోయాయి. డాక్టర్ నిలబడి ఉన్నాడు. కానీ ఇందాకటిలా ప్రసన్నంగా లేడు. ముఖం ఎర్రగా ఉంది.
  
   కళ్లు భయంకరంగా ఉన్నాయి. పళ్లు కోరల మాదిరిగా కనిపిస్తున్నాయి. చేతి గోళ్లు వాడికత్తుల్లా పదునుగా ఉన్నాయి. వాళ్లు చూస్తూండగానే ఒక వ్యక్తి వచ్చి అతడి వెనకాల నిలబడ్డాడు. అతడూ అలానే ఉన్నాడు. ఆ తర్వాత జుత్తు విరబోసుకున్న ఒక మహిళ వచ్చింది. అలా ఒక్కొక్కరుగా వచ్చి చేరుతున్నారు. అందరూ భయంకరంగా ఉన్నారు.
  
  ‘‘విన్నీ... రా. త్వరగా రా’’ అన్నాడు జెఫ్రీ. ఇద్దరూ ఒక్క క్షణం ఆలస్యం చేయకుండా పరుగందుకున్నారు. వెనక నుంచి బరువైన పాదాల చప్పుళ్లు, భీతిగొల్పే అరుపులు వినిపిస్తున్నారు. గుండెలు అదిరిపోతూ ఉంటే ధైర్యాన్ని కూడదీసుకుని ఒడ్డుకు చేరుకున్నారు. డ్యానీని పడవలో వేసి, గబగబా పడవ ఎక్కి ఇంజిన్ ఆన్ చేశాడు జెఫ్రీ. వీన్ని కూడా ఎక్కగానే పడవ క్షణాల్లో నీటిలోకి దూసుకుపోయింది. కాస్త దూరం వెళ్లేవరకూ వెనకనుంచి ఆ అరుపులు వినిపిస్తూనే ఉన్నాయి. ఆ శబ్దాలు ఆగాక... ‘‘థాంక్ గాడ్... క్షేమంగా బయటపడ్డాం’’ అన్నాడు జెఫ్రీ. ‘‘అవును. ఇంకెప్పుడూ ఇటువైపు రావొద్దు’’ అంది విన్నీ అతడి గుండెల మీద వాలిపోతూ.   అసలా దీవి గురించి తెలిస్తే వాళ్లు ఆ అటువైపు వెళ్లేవారే కాదు. ఎందుకంటే అది పొవేలియా ఐల్యాండ్. ఈ భూమిమీద ఉన్న అత్యంత భయంకరమైన ప్రదేశాల్లో ఒకటి!
    
 ఇటలీలోని ఓ సముద్రపు పాయలో ఉన్న పద్దెనిమిది ఎకరాల దీవి... పొవేలియా. కొన్ని వేల యేళ్ల క్రితం ఇది ప్రకృతి సౌందర్యానికి నిలయంలా ఉండేది. కానీ పదిహేనో దశాబ్దంలో ఇటలీ అంతటా ప్లేగు వ్యాధి వ్యాపించడంతో పొవేలియా తలరాత మారింది. ప్లేగు వ్యాధి అత్యంత వేగంగా ప్రబలుతూ ఉండటంతో, వ్యాధిగ్రస్తులందరినీ పడవల్లో పొవేలియా దీవికి తరలించి, అక్కడ వదిలేసేవారు. వారంతా అక్కడే మరణించేవారు. అలా లక్షా యాభై వేల మందికి పైగా ఆ దీవిలో అసువులు బాశారు. వాళ్లందరినీ అక్కడే పాతేశారు. చివరికి ఆ దీవి అంతటా ప్లేగు వ్యాధిని కలిగించే వైరస్ ఎంతగా వ్యాపించిందంటే, ఆ చుట్టుపక్కల నుంచి ఏదైనా పడవ కానీ, ఓడ కానీ ప్రయాణిస్తే... అందులోని వారు కూడా జబ్బుపడేవారు. దాంతో ఆ చుట్టుపక్కలకు వెళ్లడమే మానేశారంతా.
  
  చాలా యేళ్ల తర్వాత, పొవేలియాలో ప్లేగు వైరస్ అంతరించిపోయిందని నిర్ధారించుకున్న ఓ వైద్యుడు... 1922లో అక్కడో పిచ్చాసుపత్రి కట్టాడు. పట్టణాల్లో, నగరాల్లో తనకు ఉన్న ఆసుపత్రుల్లోని మానసిక రోగులను ప్రత్యేక వైద్యం కోసమంటూ ఇక్కడికి తరలించేవాడు. అయితే అతడు వారిమీద చిత్ర విచిత్రమైన ప్రయోగాలు చేసేవాడని, వికృతమైన వైద్యం చేసేవాడని సిబ్బంది అనేవారు. అతడి చేతుల్లో చాలామంది ప్రాణాలు కోల్పోయారని కూడా చెప్పేవారు. దానికి తోడు అక్కడ పాతిపెట్టిన ప్లేగు వ్యాధిగ్రస్తులు కొందరు దెయ్యాలై సంచరిస్తున్నారని, రాత్రిళ్లు భయానక అనుభవాలు ఎదరవుతున్నాయని కూడా తెలిపేవారు. కానీ విన్నవాళ్లు దాన్ని అపోహ అని కొట్టి పారేశారు. ఓరోజు ఆ వైద్యుడు భవంతి పై నుంచి పడి మరణించాడు. అది దెయ్యాల పనేనని భావించిన సిబ్బంది పారిపోయారు. దాంతో అధికారులు రోగుల్ని  వేరే చోటికి తరలించేశారు. మళ్లీ జనాలు ఆ దీవిలో అడుగు పెట్టడం మానేశారు.
  
  కొంతమంది ఔత్సాహికులు మాత్రం పరిశోధనల కోసం అక్కడికి వెళ్లేవారు. వాళ్లంతా కూడా దెయ్యాలకు, వికృతమైన శబ్దాలకు భయపడి వచ్చేసేవారు. ఒక వ్యక్తి అయితే ఐల్యాండ్‌ను కొనుక్కుందామనుకుని, ముందు కొన్నిరోజులు కుటుంబంతో సహా అక్కడే ఉండి చూద్దామనుకున్నాడు. మూడు రోజులు గడిచాక అతడి కూతురి తలకు పెద్ద గాయమైంది. పాప కింద పడలేదు. తలమీద ఏదీ పడనూ లేదు. దాంతో భయపడి నిర్ణయాన్ని మార్చుకున్నాడు. అప్పటినుంచి పొవే లియాను ‘హాంటెడ్ ఐల్యాండ్’గా ప్రకటించారు. నేటికీ దాని పేరు చెప్పినా, అక్కడికి వెళ్లాలన్నా అందరూ వణికిపోతుంటారు. అయితే ఈ యేడు మే నెలలో ల్యూగీ బృంగారో అనే వ్యాపారస్తుడు ప్రభుత్వానికి 16.25 మిలియన్ డాలర్లు చెల్లించి, 99 యేళ్లకు పొవేలియాను లీజుకు తీసుకున్నాడు. దానిని టూరిస్టు ప్రాంతంగా మారుస్తాను అంటున్నాడు. అతడు అనుకున్నది చేయగలడో లేదో, భయపడకుండా అక్కడ ఉండగలడో లేదో చూడాలి మరి!
  - సమీర నేలపూడి


 ఆ న లుగురు కాలేజీలో కలిశారు... వాళ్లతో పాటు అభిప్రాయాలు, ఆశలు, ఆశయాలు కూడా కలిశాయి. ఒకే బెంచ్‌లో కూర్చోసాగారు, ఒకే బ్యాచ్‌గా మారారు. చదువు అయిపోగానే నలుగురు కలిసి మొదట ఈ ప్రపంచాన్ని మొత్తం చుట్టేయాలనుకొన్నారు. ఈ ప్రయాణంలో జీవిత సత్యాన్ని న్వేషిద్దామనుకొన్నారు. అయితే దాని వల్ల తమకు ప్రపంచంతో పరిచయం ఏర్పడుతుందేమో కానీ, ప్రపంచానికి తాము పరిచయం కామన్న విషయాన్ని అర్థం చేసుకొన్నారు. ఈ ప్రపంచంలో తాము ప్రత్యేకమైన గుర్తింపును సొంతం చేసుకోవాలంటే ఏదైనా సాధించాలనుకొన్నారు. అలా ఆలోచించిన ఆ మిత్రబృందం మొదలు పెట్టినదే ‘వార్బీ పార్కర్’. దాతృత్వానికి నిలువెత్తు నిదర్శనంగా సాగుతూ అందరి కళ్లకూ కనిపిస్తున్న కళ్ల జోడు కంపెనీ ఇది. దీని వ్యవస్థాపకులైన నలుగురు స్నేహితులే నీల్, ఆండ్రూ, జెఫ్రీ, డేవిడ్.
  
 ఒక కళ్ల జోడు సెట్‌ను అమ్మితే... మరో కళ్ల జోడు సెట్‌ను అవసరార్థులకు ఉచితంగా పంపిణీ చేయడం అనేది ఈ కంపెనీ సిద్ధాంతం! ఇదే సిద్ధాంతంతో నాలుగేళ్లలోనే దృష్టిలోపంతో బాధపడుతున్న అవసరార్థులకు ఏకంగా 50 లక్షల కళ్ల జోళ్లను ఉచితంగా పంపిణీ చేసింది ఈ సంస్థ. మెదడు, మనసు ఉన్న నలుగురు యువకుల ఆలోచన ఫలితంగా ఆవిష్కృతమైన కంపెనీ ఇది. ఒకవైపు నాణ్యతతోనూ, నవ్యతతోనూ వినియోగదారులను ఆకట్టుకొంటూనే.. స్వచ్ఛంద సేవలోనూ ఈ సంస్థ ప్రపంచ వ్యాప్తంగా పేరు తెచ్చుకొంది.
  
 సేవకు వ్యాపారమే ఊతం!: దృష్టి దోషం ఉన్న వాళ్లకు అవసరమయ్యే కళ్ల జోళ్లను, సన్ గ్లాసెస్ ను ఉత్పత్తి చేస్తుంది ఈ సంస్థ. యూనివర్సిటీ ఆఫ్ పెన్సిల్వేనియా పరిధిలోని  వార్తన్ స్కూల్ లో గ్రాడ్యుయేషన్ పూర్తి చేసిన డేవిడ్ గిల్ బో, నీల్  మెంథ్‌నల్, ఆండ్రూ హంట్, జెఫ్రీ రైడర్ లు తమకు తల్లిదండ్రులు ప్యాకెట్ మనీ కింద ఇచ్చిన 2,500 డాలర్ల పెట్టుబడితో ఈ కంపెనీని ప్రారంభించారు. ఒకవైపు వ్యాపారం చేస్తూనే తద్వారా వచ్చిన లాభంతో సమాజానికి ఉపయోగపడే పనులు చేయాలనేది ఆ నలుగురు యువకుల ప్రణాళిక. మరి వీళ్ల లక్ష్యం మంచిది, వీళ్ల శ్రమ చిత్తశుద్ధితో కూడుకొన్నది.. దీంతో కళ్ల జోళ్లవాడకంపై మంచి క్రేజ్ ఉన్న అమెరికా దేశంలో ఆ కంపెనీకి కూడా మంచి ఆదరణ లభించింది. పెట్టుబడి తక్కువ కావడంతో.. తాము ఉత్పత్తి చేసిన కళ్లజోళ్లను ఎలా అమ్మాలో కూడా ఈ యువకులకు మొదట అర్థం కాలేదు. ఆ సమయంలో వీళ్లకు వోగ్‌డాట్‌కామ్ సహాయకారిగా నిలిచింది.  ఈ నలుగురు యువకుల ప్రణాళికను, తపనను అందరికీ తెలియజెప్పింది. వీళ్ల వెబ్‌సైట్ అడ్రస్‌ను ఇచ్చి అమ్మకాలకు ఊపుతెచ్చింది. మీరు ఒక కళ్ల జోడును కొంటే, మేము అవసరార్థులకు ఉచితంగా ఒక కళ్ల జోడును పంపిణీ చేస్తాం(బయ్ వన్, గివ్ వన్) అనే విధానం నచ్చి చాలా మంది వీళ్ల ద గ్గరే కళ్ల జోళ్లను కొనసాగారు.
  
 ఇండియాపైన దృష్టి...: దృష్టి లోపాలతో బాధపడుతూ  కూడా కళ్లజోడును కొనుక్కోలేనంత పేదరికం ఉండేది పేద ఆఫ్రికా, ఆసియాదేశాల ప్రజల్లోనే. ఈ విషయం గ్రహించి వీళ్లు ముందుగా భారతదేశం, బంగ్లాదేశ్‌లపై దృష్టి సారించారు ఈ స్నేహితులు. విజన్ స్ప్రింగ్ అనే ఒక స్వచ్ఛంద సంస్థతో కలిసి పనిచేస్తూ గ్రామీణ ప్రాంతాల ప్రజలకు కళ్ల జోళ్లను ఉచితంగా పంపిణీ చేసే కార్యక్రమానికి శ్రీకారం చుట్టారు. ఈ క్రమంలో నాలుగేళ్లు గడిచే సరికి ఐదు మిలియన్ల కళ్ల జోళ్లను పంపిణీ చేయించి ఈ కంపెనీ బాసులుగా ఉన్న ఆ నలుగురు యువకులు తమ సత్తాను రెండు విధాలుగా చాటుకొన్నారు.
  
 సాధారణ నేపథ్యం...: వీళ్ల ఆలోచన తీరు వైవిధ్యమైనది కానీ ఈ నలుగురూ చాలా సామాన్యమైన నేపథ్యం నుంచి వచ్చిన వాళ్లే. స్పష్టమైన విధానంతో చిన్న పెట్టుబడితో వీళ్లు వార్బీ పార్కర్‌ను మొదలు పెట్టగా.. తర్వాత అనేకమంది వీళ్లకు తోడయ్యారు. విరాళంగా డబ్బు ఇచ్చి ఆ కంపెనీని పెద్ద సంస్థగా రూపు దిద్దుకోవడానికి సహకారం అందించారు. అయితే ఇప్పటికీ ఈ సంస్థకు ఉన్న దుకాణాల సంఖ్య తక్కువే. ప్రధానంగా వెబ్‌సైట్ ఆధారంగానే అమ్మకాలు కొనసాగుతున్నాయి. ‘బయ్ వన్ -గివ్ వన్’అనే నినాదాన్ని అమలు పెట్టడం అనేది మాటల్లో చెప్పినంతటి సులభమైన వ్యవహారం కాదు. దానకర్ణులుగా పేరు పొందిన పెద్ద పెద్ద వ్యాపారవేత్తలు కూడా విరాళం విషయంలో ఇలాంటి విధానాన్ని అమల్లో పెట్టే సాహసం చేయలేదు. కానీ తాము అనుకొన్న విధానాన్ని అమలులో పెట్టి ఈ నలుగురు యువకులు తమ శక్తి యుక్తులు ఏ స్థాయివో  నిరూపించారు.
 
 ఈ నలుగురూ చాలా సామాన్యమైన నేపథ్యం నుంచి వచ్చిన వాళ్లే.  స్పష్టమైన విధానంతో చిన్న పెట్టుబడితో వీళ్లు వార్బీ పార్కర్‌ను మొదలు పెట్టగా.. తర్వాత అనేక మంది వీళ్లకు తోడయ్యారు. విరాళంగా డబ్బు ఇచ్చి ఆ కంపెనీని పెద్ద సంస్థగా రూపు దిద్దుకోవడానికి సహకారం అందించారు.